VS voert energie- en grondstoffen oorlog tegen Europa
Beantwoord door katertje in topic VS voert energie- en grondstoffen oorlog tegen Europa
Posted 7 maanden 2 weken geleden
Nadat Washington de navelstreng tussen Rusland en Europa had verbroken door de Nord Streams te bombarderen, saboteert het nu de Trans-Sahara-gaspijpleiding naar Europa
Aangezien de VS een grondstoffen- en energieoorlog tegen Europa voeren, denk aan het opblazen van Nordstream, en Afrika een belangrijk energie-alternatief is voor Europa, hebben de VS en Europa – Frankrijk in het bijzonder – conflicterende belangen in Afrika.
De door de VS geïnitieerde Oekraïne oorlog tegen Rusland wordt net zo hard, weliswaar niet rechtstreeks militair, tegen Europa gevoerd.
En die oorlog tegen Europa verloopt zeer voorspoedig voor de Yanks omdat onze aangestelde marionettenleiders allemaal in dienst zijn van de Yanks, en omdat alle Europese Leugenmedia door de CIA gecontroleerd worden, heeft het Europese publiek niks in de gaten.
Aanvankelijk de recente gebeurtenissen in Afrika bekeken met het idee dat de anti-Franse serie staatsgrepen daar gepleegd werden onder Russische invloed. Dat klopt vast deels, dingen lopen altijd door elkaar, er spelen altijd meerdere belangen tegelijkertijd. Geopolitiek is een complex van in elkaar grijpende gebeurtenissen waarbij Europa verliest. Al bijna 100 jaar.
En daar komt het Amerikaanse belang om de hoek kijken.
Pepe Escobars artikel van 1 september gaat er deels over (ik sla het eerste deel over):
Franse en Amerikaanse belangen botsen echter als het gaat om de saga over de Trans-Sahara-gaspijpleiding. Nadat Washington de navelstreng tussen Rusland en Europa had verbroken door de Nord Streams te bombarderen, had de EU, en vooral Duitsland, dringend behoefte aan een alternatief.
Dat is denk ik de kern.
Ik geloof trouwens niet in het idee dat het Chinese en Russische concept van ‘multi polariteit en soevereiniteit’, zoals gepropageerd door Escobar en anderen, betekent dat de wereld een filantropische speeltuin wordt waar iedereen gelijke kansen heeft. Zo werkt machtspolitiek niet. Ik denk eerder dat we verwikkeld zijn in een globale raciale deathmatch en dat wij Blanken momenteel het onderspit aan het delven zijn, omdat we gehersenspoeld zijn dat wij geen cultureel en etnisch zelfbewustzijn mogen hebben.
De Algerijnse gasvoorziening kan Zuid-Europa nauwelijks dekken. Amerikaans gas is verschrikkelijk duur. De ideale oplossing voor Europeanen zou zijn dat Nigeriaans gas de Sahara en vervolgens de diepe Middellandse Zee doorkruist.
Nigeria beschikt met 5,7 biljoen kubieke meter zelfs over meer gas dan Algerije en mogelijk Venezuela. Ter vergelijking: Noorwegen heeft 2 biljoen kubieke meter. Maar het probleem van Nigeria is hoe het gas naar verre klanten moet worden gepompt, waardoor Niger een essentieel doorvoerland wordt.
Als het gaat om de rol van Niger, is energie (gas) eigenlijk een veel groter spel dan het vaak aangehaalde uranium – dat in feite ook niet zo strategisch is voor Frankrijk of de EU omdat Niger slechts de 5e grootste leverancier ter wereld is, ver achter Kazachstan en Canada.
ECOWAS ontmoet AFRICOM
De Amerikanen spelen zoals het er nu uitziet Sphynx. Er is tot nu toe geen bewijs dat het leger van Niger wil dat de basis in Agadez wordt gesloten. Het Pentagon heeft een fortuin in hun bases geïnvesteerd om een groot deel van de Sahel en vooral Libië te bespioneren.
Ongeveer het enige waar Parijs en Washington het over eens zijn, is dat, onder de dekmantel van ECOWAS (de Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten), de zwaarst mogelijke sancties moeten worden opgelegd aan een van de armste landen ter wereld (waar slechts 21% van de bevolking toegang tot elektriciteit) – en deze zouden veel slechter moeten zijn dan die welke in 2010 aan Ivoorkust werden opgelegd.
Dan is er de oorlogsdreiging. Stel je de absurditeit voor van de invasie van ECOWAS in een land dat al twee oorlogen tegen terreur voert op twee afzonderlijke fronten: tegen Boko Haram in het zuidoosten en tegen ISIS in de drielandenregio.
ECOWAS, een van de acht Afrikaanse politieke en economische unies, is een spreekwoordelijke puinhoop. Het telt 15 lidstaten – Franstalige, Engelstalige en één Portugeestalige – in Centraal- en West-Afrika, en het is vol van interne verdeeldheid.
De Fransen en de Amerikanen wilden eerst dat ECOWAS Niger zou binnenvallen als hun marionet voor ‘vredeshandhaving’. Maar dat werkte niet vanwege de druk van de bevolking ertegen. Dus schakelden ze over op een of andere vorm van diplomatie. Toch blijven de troepen stand-by staan en is er een mysterieuze “D-Day” gepland voor de invasie.
De rol van de Afrikaanse Unie (AU) is zelfs nog duisterder. Aanvankelijk verzetten ze zich tegen de staatsgreep en schortten ze het lidmaatschap van Niger op. Toen draaiden ze zich om en veroordeelden de mogelijke door het Westen gesteunde invasie. Buren hebben hun grenzen met Niger gesloten.
ECOWAS zal imploderen zonder steun van de VS, Frankrijk en de NAVO. Het is in wezen al een tandeloze chihuahua – vooral nadat Rusland en China via de BRICS-top hun zachte macht in heel Afrika hebben gedemonstreerd.
Ik ben extreem sceptisch over Afrika in de BRICS. Zuid-Afrika is een shithole sinds er negers aan de macht zijn, hetzelfde geldt voor het nieuwe lid Ethiopië en Egypte heeft 10 maal meer inwoners dan het zelf kan voeden en maakt nul aanstalten zijn bevolkingsexplosie te stoppen.
Het enige dat die landen hebben zijn grondstoffen (Egypte helemaal niks trouwens, behalve het Suez-kanaal), en dat lijkt me de enige reden dat Rusland en vooral China geïnteresseerd zijn. En niet om cadeautjes weg te geven.
…
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat de belangrijkste partij van Niger, de “Nationale Beweging voor de Verdediging van het Vaderland”, vertegenwoordigd door generaal Abdourahamane Tchiani, vanaf het begin door het Pentagon werd gesteund – compleet met militaire training.
Juist.
Het Pentagon is diep verankerd in Afrika en verbonden met 53 landen. Het belangrijkste Amerikaanse concept sinds het begin van de jaren 2000 was altijd om Afrika te militariseren en er War on Terror-voer van te maken. Zoals het regime van Dick Cheney het in 2002 formuleerde: “Afrika is een strategische prioriteit in de strijd tegen het terrorisme.”
…
De hele wereld herinnert zich dat de Libische leider Muammar Gaddafi na de mondiale financiële crisis van 2008 opriep tot de invoering van een pan-Afrikaanse munt gekoppeld aan goud. Destijds had Libië ongeveer 150 ton goud, dat thuis werd bewaard, en niet op banken in Londen, Parijs of New York. Met een beetje meer goud zou die pan-Afrikaanse munt zijn eigen onafhankelijke financiële centrum in Tripoli hebben – en alles gebaseerd op een soevereine goudreserve. Voor tientallen Afrikaanse landen was dat het definitieve Plan B om het westerse financiële systeem te omzeilen.
De hele wereld herinnert zich ook wat er in 2011 gebeurde. De eerste luchtaanval op Libië kwam van een Franse Mirage straaljager. De Franse bombardementencampagne begon nog vóór het einde van de noodbesprekingen in Parijs tussen westerse leiders.
In maart 2011 was Frankrijk het eerste land ter wereld dat de Nationale Overgangsraad van de rebellen erkende als de legitieme regering van Libië. In 2015 onthulden de beruchte gehackte e-mails van de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton wat Frankrijk van plan was in Libië: “De wens om een groter aandeel te krijgen in de Libische olieproductie”, om de Franse invloed in Noord-Afrika te vergroten en om Khadafi’s plannen te blokkeren om een pan-Afrikaanse munteenheid te creëren die de in Frankrijk gedrukte CFA-frank zou vervangen.
Het is geen wonder dat het collectieve Westen doodsbang is voor Rusland in Afrika – en niet alleen vanwege de wisseling van de wacht in Tsjaad, Mali, Burkina Faso, Niger en nu Gabon: Moskou heeft nooit geprobeerd Afrika te beroven of tot slaaf te maken.
Rusland behandelt de Afrikanen als een soeverein volk, houdt zich niet bezig met Forever Wars en onttrekt Afrika geen hulpbronnen terwijl het er een schijntje voor betaalt. Ondertussen vertalen de Franse inlichtingendiensten en het ‘buitenlandse beleid’ van de CIA zich in het tot in de kern corrumperen van Afrikaanse leiders en het uitroeien van degenen die onvergankelijk zijn.
Frankrijk zorgt er al tientallen jaren voor dat er heel weinig intra-Afrikaanse handel plaatsvindt. Landen die niet aan zee grenzen, hebben hun buren hard nodig voor hun doorvoer. Ze produceren vooral grondstoffen voor de export. Er zijn vrijwel geen fatsoenlijke opslagfaciliteiten, een zwakke energievoorziening en een vreselijke intra-Afrikaanse transportinfrastructuur: dat is wat de Chinese Belt and Road Initiative (BRI)-projecten in Afrika willen aanpakken.
Pepe Escobar ziet over het hoofd dat er in Afrika helemaal geen opslagfaciliteiten, energievoorziening en transportinfrastructuur was voor er Europeanen kwamen. Hij schijnt te denken dat Afrikanen dat zelf ook zouden hebben kunnen doen als wij ze maar niet gedwarsboomd hadden. Die ouwe anti-Blanke communist ziet over het hoofd dat überhaupt alles dat er in Afrika is door Europeanen gebouwd is.
Het gaat niet beter worden als Europeanen maar vertrekken.
Met dank aan Dissident.nl
dat is wat de Chinese Belt and Road Initiative (BRI)-projecten in Afrika willen aanpakken.
Grappig. Wij hebben er 200 jaar lang spoorwegen – en andere infrastructuur – gebouwd. Op het moment dat we onze hielen lichten, wordt het gesloopt, maar die realiteit wordt ontkend door Escobar.
Nu zeggen de Afrikaanse dominostenen eindelijk: “Het spel is voorbij.” Is echte dekolonisatie eindelijk in zicht?
Nee, want China gaat het nu overnemen als het de kans krijgt, en China geeft heel wat minder om mensenrechten en dergelijke onzin dan Europeanen.
Ondertussen hebben wij in Europa een energieprobleem en dat is de schuld van de Yanks. Duitsland sloopt zelfs al windmolenparken, omdat er bruinkool onder ligt.
bronnen: Pepe Escobar en
De dissident
Aangezien de VS een grondstoffen- en energieoorlog tegen Europa voeren, denk aan het opblazen van Nordstream, en Afrika een belangrijk energie-alternatief is voor Europa, hebben de VS en Europa – Frankrijk in het bijzonder – conflicterende belangen in Afrika.
De door de VS geïnitieerde Oekraïne oorlog tegen Rusland wordt net zo hard, weliswaar niet rechtstreeks militair, tegen Europa gevoerd.
En die oorlog tegen Europa verloopt zeer voorspoedig voor de Yanks omdat onze aangestelde marionettenleiders allemaal in dienst zijn van de Yanks, en omdat alle Europese Leugenmedia door de CIA gecontroleerd worden, heeft het Europese publiek niks in de gaten.
Aanvankelijk de recente gebeurtenissen in Afrika bekeken met het idee dat de anti-Franse serie staatsgrepen daar gepleegd werden onder Russische invloed. Dat klopt vast deels, dingen lopen altijd door elkaar, er spelen altijd meerdere belangen tegelijkertijd. Geopolitiek is een complex van in elkaar grijpende gebeurtenissen waarbij Europa verliest. Al bijna 100 jaar.
Net als de Oekraïne oorlog bedoeld is om de Russisch-Duitse relatie te beschadigen, is de serie Afrikaanse staatsgrepen bedoeld om de Frans-Afrikaanse relatie te beschadigen.
En daar komt het Amerikaanse belang om de hoek kijken.
Pepe Escobars artikel van 1 september gaat er deels over (ik sla het eerste deel over):
Franse en Amerikaanse belangen botsen echter als het gaat om de saga over de Trans-Sahara-gaspijpleiding. Nadat Washington de navelstreng tussen Rusland en Europa had verbroken door de Nord Streams te bombarderen, had de EU, en vooral Duitsland, dringend behoefte aan een alternatief.
Dat is denk ik de kern.
Ik geloof trouwens niet in het idee dat het Chinese en Russische concept van ‘multi polariteit en soevereiniteit’, zoals gepropageerd door Escobar en anderen, betekent dat de wereld een filantropische speeltuin wordt waar iedereen gelijke kansen heeft. Zo werkt machtspolitiek niet. Ik denk eerder dat we verwikkeld zijn in een globale raciale deathmatch en dat wij Blanken momenteel het onderspit aan het delven zijn, omdat we gehersenspoeld zijn dat wij geen cultureel en etnisch zelfbewustzijn mogen hebben.
De Algerijnse gasvoorziening kan Zuid-Europa nauwelijks dekken. Amerikaans gas is verschrikkelijk duur. De ideale oplossing voor Europeanen zou zijn dat Nigeriaans gas de Sahara en vervolgens de diepe Middellandse Zee doorkruist.
Nigeria beschikt met 5,7 biljoen kubieke meter zelfs over meer gas dan Algerije en mogelijk Venezuela. Ter vergelijking: Noorwegen heeft 2 biljoen kubieke meter. Maar het probleem van Nigeria is hoe het gas naar verre klanten moet worden gepompt, waardoor Niger een essentieel doorvoerland wordt.
Als het gaat om de rol van Niger, is energie (gas) eigenlijk een veel groter spel dan het vaak aangehaalde uranium – dat in feite ook niet zo strategisch is voor Frankrijk of de EU omdat Niger slechts de 5e grootste leverancier ter wereld is, ver achter Kazachstan en Canada.
ECOWAS ontmoet AFRICOM
De Amerikanen spelen zoals het er nu uitziet Sphynx. Er is tot nu toe geen bewijs dat het leger van Niger wil dat de basis in Agadez wordt gesloten. Het Pentagon heeft een fortuin in hun bases geïnvesteerd om een groot deel van de Sahel en vooral Libië te bespioneren.
Ongeveer het enige waar Parijs en Washington het over eens zijn, is dat, onder de dekmantel van ECOWAS (de Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten), de zwaarst mogelijke sancties moeten worden opgelegd aan een van de armste landen ter wereld (waar slechts 21% van de bevolking toegang tot elektriciteit) – en deze zouden veel slechter moeten zijn dan die welke in 2010 aan Ivoorkust werden opgelegd.
Dan is er de oorlogsdreiging. Stel je de absurditeit voor van de invasie van ECOWAS in een land dat al twee oorlogen tegen terreur voert op twee afzonderlijke fronten: tegen Boko Haram in het zuidoosten en tegen ISIS in de drielandenregio.
ECOWAS, een van de acht Afrikaanse politieke en economische unies, is een spreekwoordelijke puinhoop. Het telt 15 lidstaten – Franstalige, Engelstalige en één Portugeestalige – in Centraal- en West-Afrika, en het is vol van interne verdeeldheid.
De Fransen en de Amerikanen wilden eerst dat ECOWAS Niger zou binnenvallen als hun marionet voor ‘vredeshandhaving’. Maar dat werkte niet vanwege de druk van de bevolking ertegen. Dus schakelden ze over op een of andere vorm van diplomatie. Toch blijven de troepen stand-by staan en is er een mysterieuze “D-Day” gepland voor de invasie.
De rol van de Afrikaanse Unie (AU) is zelfs nog duisterder. Aanvankelijk verzetten ze zich tegen de staatsgreep en schortten ze het lidmaatschap van Niger op. Toen draaiden ze zich om en veroordeelden de mogelijke door het Westen gesteunde invasie. Buren hebben hun grenzen met Niger gesloten.
ECOWAS zal imploderen zonder steun van de VS, Frankrijk en de NAVO. Het is in wezen al een tandeloze chihuahua – vooral nadat Rusland en China via de BRICS-top hun zachte macht in heel Afrika hebben gedemonstreerd.
Ik ben extreem sceptisch over Afrika in de BRICS. Zuid-Afrika is een shithole sinds er negers aan de macht zijn, hetzelfde geldt voor het nieuwe lid Ethiopië en Egypte heeft 10 maal meer inwoners dan het zelf kan voeden en maakt nul aanstalten zijn bevolkingsexplosie te stoppen.
Het enige dat die landen hebben zijn grondstoffen (Egypte helemaal niks trouwens, behalve het Suez-kanaal), en dat lijkt me de enige reden dat Rusland en vooral China geïnteresseerd zijn. En niet om cadeautjes weg te geven.
…
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat de belangrijkste partij van Niger, de “Nationale Beweging voor de Verdediging van het Vaderland”, vertegenwoordigd door generaal Abdourahamane Tchiani, vanaf het begin door het Pentagon werd gesteund – compleet met militaire training.
Juist.
Het Pentagon is diep verankerd in Afrika en verbonden met 53 landen. Het belangrijkste Amerikaanse concept sinds het begin van de jaren 2000 was altijd om Afrika te militariseren en er War on Terror-voer van te maken. Zoals het regime van Dick Cheney het in 2002 formuleerde: “Afrika is een strategische prioriteit in de strijd tegen het terrorisme.”
Dat is de basis voor het Amerikaanse militaire commando AFRICOM en talloze ‘coöperatieve partnerschappen’ die in bilaterale overeenkomsten zijn opgezet. Voor alle praktische doeleinden bezet AFRICOM sinds 2007 grote delen van Afrika.Nadat de Yanks er zelf ISIS en Al-Qaeda geïntroduceerd hadden.
…
De hele wereld herinnert zich dat de Libische leider Muammar Gaddafi na de mondiale financiële crisis van 2008 opriep tot de invoering van een pan-Afrikaanse munt gekoppeld aan goud. Destijds had Libië ongeveer 150 ton goud, dat thuis werd bewaard, en niet op banken in Londen, Parijs of New York. Met een beetje meer goud zou die pan-Afrikaanse munt zijn eigen onafhankelijke financiële centrum in Tripoli hebben – en alles gebaseerd op een soevereine goudreserve. Voor tientallen Afrikaanse landen was dat het definitieve Plan B om het westerse financiële systeem te omzeilen.
De hele wereld herinnert zich ook wat er in 2011 gebeurde. De eerste luchtaanval op Libië kwam van een Franse Mirage straaljager. De Franse bombardementencampagne begon nog vóór het einde van de noodbesprekingen in Parijs tussen westerse leiders.
In maart 2011 was Frankrijk het eerste land ter wereld dat de Nationale Overgangsraad van de rebellen erkende als de legitieme regering van Libië. In 2015 onthulden de beruchte gehackte e-mails van de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton wat Frankrijk van plan was in Libië: “De wens om een groter aandeel te krijgen in de Libische olieproductie”, om de Franse invloed in Noord-Afrika te vergroten en om Khadafi’s plannen te blokkeren om een pan-Afrikaanse munteenheid te creëren die de in Frankrijk gedrukte CFA-frank zou vervangen.
Het is geen wonder dat het collectieve Westen doodsbang is voor Rusland in Afrika – en niet alleen vanwege de wisseling van de wacht in Tsjaad, Mali, Burkina Faso, Niger en nu Gabon: Moskou heeft nooit geprobeerd Afrika te beroven of tot slaaf te maken.
Rusland behandelt de Afrikanen als een soeverein volk, houdt zich niet bezig met Forever Wars en onttrekt Afrika geen hulpbronnen terwijl het er een schijntje voor betaalt. Ondertussen vertalen de Franse inlichtingendiensten en het ‘buitenlandse beleid’ van de CIA zich in het tot in de kern corrumperen van Afrikaanse leiders en het uitroeien van degenen die onvergankelijk zijn.
Frankrijk zorgt er al tientallen jaren voor dat er heel weinig intra-Afrikaanse handel plaatsvindt. Landen die niet aan zee grenzen, hebben hun buren hard nodig voor hun doorvoer. Ze produceren vooral grondstoffen voor de export. Er zijn vrijwel geen fatsoenlijke opslagfaciliteiten, een zwakke energievoorziening en een vreselijke intra-Afrikaanse transportinfrastructuur: dat is wat de Chinese Belt and Road Initiative (BRI)-projecten in Afrika willen aanpakken.
Pepe Escobar ziet over het hoofd dat er in Afrika helemaal geen opslagfaciliteiten, energievoorziening en transportinfrastructuur was voor er Europeanen kwamen. Hij schijnt te denken dat Afrikanen dat zelf ook zouden hebben kunnen doen als wij ze maar niet gedwarsboomd hadden. Die ouwe anti-Blanke communist ziet over het hoofd dat überhaupt alles dat er in Afrika is door Europeanen gebouwd is.
Het gaat niet beter worden als Europeanen maar vertrekken.
Met dank aan Dissident.nl
dat is wat de Chinese Belt and Road Initiative (BRI)-projecten in Afrika willen aanpakken.
Grappig. Wij hebben er 200 jaar lang spoorwegen – en andere infrastructuur – gebouwd. Op het moment dat we onze hielen lichten, wordt het gesloopt, maar die realiteit wordt ontkend door Escobar.
Nu zeggen de Afrikaanse dominostenen eindelijk: “Het spel is voorbij.” Is echte dekolonisatie eindelijk in zicht?
Nee, want China gaat het nu overnemen als het de kans krijgt, en China geeft heel wat minder om mensenrechten en dergelijke onzin dan Europeanen.
Ondertussen hebben wij in Europa een energieprobleem en dat is de schuld van de Yanks. Duitsland sloopt zelfs al windmolenparken, omdat er bruinkool onder ligt.
bronnen: Pepe Escobar en
De dissident
Bijlagen:
Graag Inloggen of een account aanmaken deelnemen aan het gesprek.
Tijd voor maken pagina: 0.737 seconden