taakstrafverbod omzeild

En wéér krijgt Geert Wilders gelijk, met zijn nep-rechters en nep-rechtbank

Wie is hier nu eigenlijk een gevaar voor de rechtsstaat?

Vanzelfsprekend is de beoordelingsvrijhheid van de rechter bij de toepassing van rechtsregels een groot goed. Maar dan moeten we wel rechters hebben aan wie die vrijheid is toe te vertrouwen.
Rechters die zich niets meer gelegen laten liggen aan een wetswijziging die door de regering in samenwerking met de Staten Generaal is vastgesteld, die zijn bezig met het ondergraven van de rechtsstaat.
Die wetgever hebben we niet voor de kat z'n viool en als men het niet langer met de Kamerleden eens is die ons die wet bezorgd hebben, dan moeten we in maart a.s. andere volksvertegenwoordigers kiezen. As simple as that.

Wat rechters doen met dit soort optreden is hun benoeming voor het leven in gevaar brengen. (sowieso niet wenselijk). Als rechters de wet gaan negeren dan zit er niets anders op dan andere rechters te benoemen en dit soort wetsovertreders uit de rechterlijke macht te zetten.

www.ad.nl/binnenland/den-haag-verdeeld-o...len-taakstrafverbod~
Den Haag reageert verdeeld op het nieuws dat rechters het verbod op het opleggen van taakstraffen proberen te ‘omzeilen’. Rechters zeggen dit te doen omdat ze een taakstraf soms een gepastere (lees meer gepaste)straf vinden dan een celstraf.

Vorig jaar gebeurde dit 622 keer. De rechters gebruiken dan een trucje waarbij ze één dag cel opleggen, terwijl deze ook vaak niet eens wordt uitgezeten.

In de Tweede Kamer, die voor de aangescherpte wet pleitte, wordt wisselend gereageerd. Sinds 2012 geldt er een verbod voor het opleggen van alleen een taakstraf voor een aantal misdrijven, onder meer zedenzaken en ernstige delicten.
Rechters kunnen wel een taakstraf opleggen in combinatie met een onvoorwaardelijke gevangenisstraf, ook al is dat maar één dag. De sluiproute werd toen al gezien nu blijkt dat rechters deze ook echt gebruiken. Bij de PvdA klinkt begrip voor de rechters.

Een advocaat: De politiek heeft zich met het werk van de rechters willen bemoeien door toch een soort minimumstraffen te maken. De rechter ziet echter de praktijk en soms zien ze dat taakstraffen gewoon gepast zijn. De rechters pakken dan gewoon het muizengaatje dat nog in de wet zit.’’
<Die advocaat praat voor eigen gewin. Het is niet de politiek an sich maar de wetgever die een wet heeft gemaakt/gewijzigd. De wetgever maakt wetten in het kader van algemeen belang; het is niet aan een rechter om het algemeen belang te ondermijnen.
Rechters dienen recht te spreken met inachtneming van de wet. Formeel doen ze dat nu ook (nog steeds) maar ze misbruiken de gegeven mogelijkheid door die meer tot regel dan tot incident te verklaren.>

Het gaat er echter ook om dat rechters maatwerk moeten kunnen blijven leveren aldus PvdA-Tweede Kamerlid Jeroen Recourt.

<Laten Recourt c.s. nu eindelijk eens ophouden met dat smerige woord maatwerk .
Een maatpak wordt niet veel aangeschaft, meestal is het confectie.
De wetgever schrijft in principe wetgeving met als uitkomst confectie.
We hebben overigens gezien bij o.a. stas Klijnsma (ook PvdA) bij Sozawe dat haar maatwerk tot verzanding heeft geleid en de schepen nu noodgedwongen in de haven moeten blijven. De werkloosheid is, ondanks statistische herschrijvingen, nog steeds erg groot.

Samengevat komt het er op neer dat zowel bepaalde Kamerleden als rechters een loopje nemen met de wet .
Recourt c.s.(PvdA) door een smoes te gebruiken over maatwerk.
De rechters door eigen beleid te maken dat afwijkt van de bedoelingen van de wetgever.
Wie is de dupe bij deze vorm van straf(on)recht? De getroffen burger.

Het strafrecht gaat uit van een vorm van vergelding. De burgers van dit land gaan uit van een Trias Politica.
Aan de ene kant de wetgever, die zich zoals blijkt deels niet aan in meerderheid vastgestelde regels wil houden.
Voorts Justitie/Politie die het onder door hen te benoemen omstandigheden nodig vinden om bepaalde zaken niet eens bij de rechter te doen belanden o.a. door sepot.
Tot slot de Rechterlijke Macht die namens het volk en op basis van de wet recht dient te spreken.

Je zou zo zeggen, een aardige taakverdeling die fratsen w.o. vriendjespolitiek kan tegen gaan.
Het blijkt echter dat iedere tak van de boom soms probeert de andere tak beentje te lichten. Dat geeft aan dat de takken verkeerd staan. In het uiterste geval dienen de takken verwijderd te worden in de hoop dat er op de stam een nieuwe fris tak verrijst.>

In de papieren AD (zie hierna de scans 1/m 3) gaat het AD op de popi-jopi toer door een specifieke strafrechter voor commentaar te benaderen.









Juist deze rechter, die in feite gewraakt had moeten worden in het 2e Wilders'proces, geeft blijk van spelletjes te houden.
Ze zegt doodleuk dat cijfers niet kloppen waarop Zembla een programma baseerde.
Maar iets later meldt ze zonder enige scrupule dat het feit juridisch ten tijde van de uitzending inderdaad een verkrachting was.
Dus de cijfers klopten wel op basis van geldende wetgeving.
Haar interpretatie om zich te rechtvaardigen klopt niet.

Aan haar hele opstelling in het interview kun je aflezen dat zij zich, net als Recourt, baseert op maatwerk zonder dat dit uitgangspunt was bij de onderhavige wetgeving.

Men voelt zich verheven boven de massa van burgers die men in het kader van (straf)wetgeving MAG vertegenwoordigen. Van een eer om dit werk te mogen doen, fabriceert men een recht om volledig naar eigen inzicht te mogen handelen. Dat is om het netjes te zeggen unfair. Je gaat dan denken aan het verwijderen van ten dode opgeschreven takken.