Westerse doel is Rusland te verzwakken, te verdelen en uiteindelijk te vernietig

Waar komt de enorme Ruslandhaat toch vandaan?

Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog waren zowel Engeland als Frankrijk van plan om de staten van de Unie aan te vallen op bevel van hun door Rothschild gecontroleerde regeringen. De Rothschilds, immense lakenhandel in het bijzonder, hadden ernstige verliezen geleden toen de slavernij in de jaren 1840 in het Verenigd Koninkrijk en zijn koloniën werd afgeschaft.

Wat hield de potentiële invasie van de Unie door Engeland en Frankrijk tegen?

Het was de aanwezigheid van de Unie die de Russische marine voor de kust van Amerika steunde.

Lees hier over dit weinig bekende maar fascinerende stukje Amerikaanse geschiedenis:
themillenniumreport.com/2017/09/american...n-against-the-union/

De Rothschilds hebben Rusland nooit vergeven voor wat het heeft gedaan om de Unie te steunen.De Rothschilds vergeven nooit groepen die ervoor zorgen dat ze geld verliezen.

En ja, de Amerikaanse Burgeroorlog was net zo goed een proxy-oorlog voor de Rothschilds en hun verschillende ondergeschikten als de Opiumoorlogen in China in de jaren 1840 tot 1860.

The UNz Review

"Als Moskou echter de controle over Oekraïne herwint, met zijn 52 miljoen mensen en grote hulpbronnen, evenals zijn toegang tot de Zwarte Zee, herwint Rusland automatisch weer de middelen om een krachtige imperiale staat te worden, verspreid over Europa en Azië."
― Zbigniew Brzeziński, The Grand Chessboard: Amerikaans primaat en zijn geostrategische imperatieven
--
Joden overal ter wereld hebben een oude en intense haat tegen christelijk Rusland. Bolsjewisme en Regicide waren hun wraak op de Romanovs.
Blinken en Nuland zijn slechts de nieuwste acteurs in dit drama. De zionistische machtsstructuur in de VS en het VK heeft alles op Vladimir Zelensky gezet. Het zou slecht voor hen kunnen aflopen.
---
Enquêtes na enquêtes die de VS als een nummer één bedreiging voor de wereldvrede plaatsen. Rusland is geen bedreiging voor de rest van de wereld, maar een bedreiging voor de hegemonie van Washington. Ironisch genoeg lijkt het erop dat het uiteenvallen van de VS aannemelijker is.
---
De oververtegenwoordiging van Joden in de ideologische onderbouwing van Amerika's roekeloze imperiale oorlogen en overmoed mag niet worden genegeerd. De Joodse poppenspelers werken onvermoeibaar aan hun marionetten om hun onvoltooide werk van WOI en WOII te volbrengen, zelfs als ze hopen op wat grootsheid zodra hun plannen uitkomen. Tenzij ze genoegen nemen met kruimels, zit het simpelweg niet in het Joodse DNA om de buit te delen met marionetten. Dit verder uitstekende stuk is hopeloos kort op de alomtegenwoordige Joodse factor die de Amerikaanse buitenlandse politiek drijft.

"Het westerse doel is om onze natie te verzwakken, te verdelen en uiteindelijk te vernietigen. Ze verklaren openlijk dat, sinds ze erin slaagden de Sovjet-Unie in 1991 op te breken, het nu tijd is om Rusland op te splitsen in vele afzonderlijke regio's die elkaar naar de keel zullen vliegen." De Russische president Vladimir Poetin

Dick Cheney 'wilde de ontmanteling zien, niet alleen van de Sovjet-Unie en het Russische rijk, maar ook van Rusland zelf, zodat het nooit meer een bedreiging voor de rest van de wereld kon zijn.'.

Het Westen moet het project voltooien dat in 1991 begon .... Totdat het rijk van Moskou omver wordt geworpen, zal de regio - en de wereld - echter niet veilig zijn ..." ("Dekoloniseer Rusland", The Atlantic)

De animus van Washington ten opzichte van Rusland heeft een lange geschiedenis die teruggaat tot 1918 toen Woodrow Wilson meer dan 7.000 troepen naar Siberië stuurde als onderdeel van een geallieerde poging om de verworvenheden van de bolsjewistische revolutie terug te draaien. De activiteiten van de American Expeditionary Force, die 18 maanden in het land bleven, zijn al lang verdwenen uit de geschiedenisboeken in de VS, maar Russen wijzen nog steeds op het incident als het zoveelste voorbeeld van de meedogenloze interventie van Amerika in de zaken van zijn buren. Het is een feit dat de elites van Washington zich altijd hebben bemoeid met de Zaken van Rusland, ondanks de sterke bezwaren van Moskou. In feite vindt een groot aantal westerse elites niet alleen dat Rusland moet worden opgesplitst in kleinere geografische eenheden, maar dat het Russische volk een dergelijke uitkomst moet verwelkomen.

Westerse leiders in de Anglosfeer worden zo verteerd door overmoed en hun eigen kortzichtige gevoel van recht, dat ze oprecht geloven dat gewone Russen hun land graag zouden zien versplinteren in hapklare staatjes die open blijven staan voor de vraatzuchtige exploitatie van de westerse oliereuzen, mijnbouwbedrijven en, natuurlijk, het Pentagon.

Hier is hoe het geopolitieke meesterbrein van Washington, Zbigniew Brzezinski, het samenvatte in een artikel in Foreign Affairs:
"Gezien de omvang en diversiteit van (Rusland) zouden een gedecentraliseerd politiek systeem en vrijemarkteconomie hoogstwaarschijnlijk het creatieve potentieel van het Russische volk en de enorme natuurlijke hulpbronnen van Rusland ontketenen. Een losjes geconfedereerd Rusland - bestaande uit een Europees Rusland, een Siberische Republiek en een Republiek in het Verre Oosten - zou het ook gemakkelijker vinden om nauwere economische betrekkingen met zijn buren te cultiveren. Elk van de geconfedereerde rechtverkrijgenden zou in staat zijn om zijn lokale creatieve potentieel aan te boren, eeuwenlang verstikt door de zware bureaucratische hand van Moskou. Op zijn beurt zou een gedecentraliseerd Rusland minder vatbaar zijn voor imperiale mobilisatie. (Zbigniew Brzezinski, "A Geostrategy for Eurasia", Buitenlandse Zaken, 1997)

Het "losjes geconfedereerde Rusland", dat Brzezinski zich voorstelt, zou een tandeloze, afhankelijke natie zijn die zijn eigen grenzen of soevereiniteit niet kon verdedigen. Het zou niet in staat zijn om te voorkomen dat machtigere landen binnenvallen, militaire bases op zijn grondgebied bezetten en vestigen. Evenmin zou het in staat zijn om zijn ongelijksoortige mensen onder één vlag te verenigen of een positieve "verenigde" visie voor de toekomst van het land na te streven. Een confederaal Rusland - gefragmenteerd in een groot aantal kleinere delen - zou de VS in staat stellen hun dominante rol in de regio te behouden zonder dreiging van uitdaging of inmenging. En dat lijkt Brzezinski's echte doel te zijn, zoals hij in deze passage in zijn magnum opus The Grand Chessboard aangaf. Dit is wat hij zei:

"Voor Amerika is de belangrijkste geopolitieke prijs Eurazië... en het wereldwijde primaat van Amerika is direct afhankelijk van hoe lang en hoe effectief zijn overwicht op het Euraziatische continent wordt gehandhaafd." ("THE GRAND CHESSBOARD – American Primacy And It's Geostrategic Imperatives", Zbigniew Brzezinski, pagina 30, Basic Books, 1997)

Brzezinski vat de Amerikaanse imperiale ambities bondig samen. Washington is van plan zijn primaat te vestigen in 's werelds meest welvarende en dichtbevolkte regio, Eurazië. En om dit te doen moet Rusland worden gedecimeerd en verdeeld, moeten zijn leiders worden omvergeworpen en vervangen, en moeten zijn enorme hulpbronnen worden overgebracht naar de ijzeren greep van wereldwijde transnationalen die ze zullen gebruiken om de stroom van rijkdom van oost naar west te bestendigen. Met andere woorden, Moskou moet zijn nederige rol in de nieuwe orde accepteren als Amerika's de-facto Gas and Mining Company.

Washington is nooit echt afgeweken van zijn doel om de Russische staat uit te roeien, in feite bevestigt de onlangs uitgebrachte Nationale Veiligheidsstrategie (NSS) samen met een congresrapport getiteld "Renewed Great Power Competition: Implications for Defense - Issues for Congress", veel van wat we hier hebben gezegd, dat de VS van plan is om elke opkomende oppositie tegen zijn uitbreiding naar Centraal-Azië te verpletteren om de dominante speler in die regio te worden. Hier is een fragment uit het rapport van het Congres:

Het Amerikaanse doel om de opkomst van regionale hegemonie in Eurazië te voorkomen, hoewel al lang bestaand, is niet in steen gebeiteld - het is een beleidskeuze die twee oordelen weerspiegelt: (1) dat gezien de hoeveelheid mensen, middelen en economische activiteit in Eurazië, een regionale hegemonie in Eurazië een machtsconcentratie zou vertegenwoordigen die groot genoeg is om vitale Amerikaanse belangen te kunnen bedreigen ; en (2) dat Eurazië niet betrouwbaar zelfregulerend is in termen van het voorkomen van de opkomst van regionale hegemonie, wat betekent dat op de landen van Eurazië niet kan worden gerekend om, hoewel hun eigen acties, de opkomst van regionale hegemonie te voorkomen, en mogelijk hulp nodig hebben van een of meer landen buiten Eurazië om dit betrouwbaar te kunnen doen. " ("Renewed Great Power Competition: Implications for Defense – Issues for Congress", Amerikaans Congres)

Hoe anders is deze nieuwe iteratie van het officiële Amerikaanse buitenlandse beleid dan de zogenaamde Wolfowitz-doctrine die vóór de oorlog in Irak werd geleverd. Hier is het:

"Ons eerste doel is om de heropleving van een nieuwe rivaal te voorkomen, hetzij op het grondgebied van de voormalige Sovjet-Unie of elders, die een bedreiging vormt in de orde van die welke voorheen door de Sovjet-Unie werd gevormd. Dit is een dominante overweging die ten grondslag ligt aan de nieuwe regionale defensiestrategie en vereist dat we ons inspannen om te voorkomen dat een vijandige macht een regio domineert waarvan de middelen, onder geconsolideerde controle, voldoende zouden zijn om wereldmacht te genereren. "

Zoals je kunt zien, is er geen betekenisvolle verandering in het beleid geweest sinds Wolfowitz zijn doctrine bijna 2 decennia geleden verwoordde. Het Amerikaanse establishment van het buitenlands beleid bevestigt nog steeds resoluut het recht van Washington om Centraal-Azië te domineren en elke concurrent in de regio als een bedreiging voor de nationale veiligheid te beschouwen. Dit wordt verder onderstreept door het feit dat zowel Rusland als China in de nieuwste Nationale Veiligheidsstrategie zijn geïdentificeerd als "strategische concurrenten", wat een deep-state eufemisme is voor doodsvijanden. Bekijk dit fragment uit een artikel getiteld "Partitioning Russia After World War III?":

Het einddoel van de VS en de NAVO is om 's werelds grootste land, de Russische Federatie, te verdelen en te pacificeren en zelfs een deken van eeuwigdurende wanorde (somalisatie) over zijn uitgestrekte grondgebied te vestigen of, op zijn minst, over een deel van Rusland en de post-Sovjetruimte...

Het uiteindelijke doel van de VS is om te voorkomen dat er in Europa en Eurazië alternatieven ontstaan voor Euro-Atlantische integratie. Dit is de reden waarom de vernietiging van Rusland een van zijn strategische doelstellingen is.

Hertekening van Eurazië: Washington's kaarten van een verdeeld Rusland

Met de verdeling van de Russische Federatie beweert (het) artikel dat elke bipolaire rivaliteit tussen Moskou en Washington na de Derde Wereldoorlog zou eindigen. In een schril contrast beweert het dat alleen wanneer Rusland wordt vernietigd, er een echte multipolaire wereld zal zijn, maar impliceert het ook dat de VS de meest dominante wereldmacht zullen zijn, ook al zullen Washington en de Europese Unie verzwakt zijn door de verwachte grote oorlog met de Russen. ("Partitioning Russia after World War 3", Global Research)



De betrekkingen van Washington met Rusland zijn altijd omstreden geweest, maar dat heeft meer te maken met de geostrategische ambities van Washington dan met enig ontwrichtend gedrag van Moskou. De enige misdaad van Rusland is dat het onroerend goed bezet in een deel van de wereld dat de VS met alle mogelijke middelen wil beheersen. Toen Hillary Clinton voor het eerst Amerikaanse plannen aankondigde om "naar Azië te draaien", dachten de meeste mensen dat het klonk als een redelijk plan voor het verplaatsen van middelen van het Midden-Oosten naar Azië om de Amerikaanse deelname aan 's werelds snelst groeiende markt te vergroten.

Ze realiseerden zich op dat moment niet dat beleidsmakers van plan waren Rusland in een bloedige grondoorlog in Oekraïne te brengen om Rusland te "verzwakken", zodat Washington zijn militaire bases zonder tegenstand over de Euraziatische landmassa kon verspreiden. Evenmin voorzag iemand hoe ver Washington zou gaan om Rusland te provoceren, te isoleren en te demoniseren met het uitdrukkelijke doel om zijn politieke leiders te verwijderen en het land in meerdere staten te splitsen. Hier is Hillary die in 2011 de zaak bepleitte:

"Het benutten van de groei en dynamiek van Azië staat centraal in de Amerikaanse economische en strategische belangen... Open markten in Azië bieden de Verenigde Staten ongekende mogelijkheden voor investeringen, handel en toegang tot geavanceerde technologie. Amerikaanse bedrijven (moeten) gebruik maken van de enorme en groeiende consumentenbasis van Azië ...

De regio genereert al meer dan de helft van de wereldwijde productie en bijna de helft van de wereldhandel.... we zijn op zoek naar mogelijkheden om nog meer zaken te doen in Azië... en onze investeringsmogelijkheden in de dynamische markten van Azië." ("America's Pacific Century", Minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton", Foreign Policy Magazine, 2011)

Een zorgvuldige lezing van Clinton's toespraak samen met een overzicht van de Wolfowitz-doctrine zal zelfs de meest stompzinnige lezer helpen om enkele voor de hand liggende conclusies te trekken over het huidige conflict in Oekraïne, dat bijna niets te maken heeft met de zogenaamde "Russische agressie", maar alles te maken heeft met het plan van Washington om macht in Azië te projecteren , de enorme olie- en gasreserves van Rusland te beheersen, omsingel China met militaire bases en vestig de Amerikaanse overheersing in het epicentrum van de meest welvarende markt van deze eeuw.

Hier is Poetin weer:
"Om zich te bevrijden van het nieuwste web van uitdagingen, moeten ze Rusland ontmantelen, evenals andere staten die een soeverein pad van ontwikkeling kiezen, ten koste van alles, om de rijkdom van andere landen verder te kunnen plunderen en gebruiken om hun eigen gaten te dichten. Als dit niet gebeurt, kan ik niet uitsluiten dat ze zullen proberen een ineenstorting van het hele systeem te veroorzaken en daar alles de schuld van zullen geven, of, God verhoede, besluiten om de oude formule van economische groei door oorlog te gebruiken. "

Amerikaanse deskundigen op het gebied van buitenlands beleid zijn schaamteloos in hun promotie van theorieën die dreigen een directe militaire confrontatie met Rusland te veroorzaken die zou kunnen resulteren in een nucleaire uitwisseling. In een recent "webinar voor congresleden en -vrouwen gehost op 23 juni onder de titel "Dekoloniseren van Rusland." Het webinar, bemand door CIA-agenten en rechtse nationalisten uit Oekraïne en de Kaukasus, betoogde effectief dat Rusland een koloniaal rijk was dat moest worden opgebroken met de steun van Washington. (WSWS) De auteur onderzoekt de redenen waarom sommige experts Rusland als "imperialistisch" willen brandmerken? Een artikel op de WSWS legt uit waarom:

.. ." de bewering dat Rusland "imperialistisch" is, dient een vitale politieke functie: het biedt een politieke dekmantel voor de imperialistische agressie tegen Rusland en de oorlogsdoelen van de imperialistische machten. Het is deze strategie die pseudo-links pro-NAVO verdoezelt met zijn geschreeuw over 'Russisch imperialisme'. Het bevorderen van nationalistische, regionalistische en etnische spanningen is al tientallen jaren een belangrijk onderdeel van het imperialistische oorlogsbeleid.

Door een combinatie van uitbreiding van de NAVO, staatsgrepen aan haar grenzen en militaire interventies in landen die gelieerd zijn aan Rusland en China, hebben de imperialistische machten Rusland systematisch en meedogenloos omsingeld.

Inderdaad, als men de geschiedenis bekijkt van de oorlogen die het Amerikaanse imperialisme de afgelopen dertig jaar heeft gevoerd, lijkt de zich ontvouwende oorlog om de opsplitsing van Rusland en China een brute onvermijdelijkheid. Ondanks hun re-ïntegratie in het kapitalistische wereldsysteem, zijn de imperialistische machten door de heersende oligarchische regimes uitgesloten van het rechtstreeks plunderen van de enorme hulpbronnen van deze landen. Ze wedijveren onderling om deze middelen en gedreven door onoplosbare binnenlandse crises, en zijn nu vastbesloten om dit te veranderen.

... de ontwerpresolutie beschrijft de basisdoelen van de Amerikaanse oorlog tegen Rusland als volgt: "de verwijdering van het huidige regime in Rusland, de vervanging ervan door een door Amerika gecontroleerde marionet, en het uiteenvallen van Rusland zelf – in wat wordt aangeduid als "dekolonisatie van Rusland" – in een dozijn of meer machteloze staatjes waarvan de waardevolle hulpbronnen eigendom zullen zijn van en geëxploiteerd zullen worden door het Amerikaanse en Europese financiële kapitaal." Deze passage is van cruciaal belang voor het begrijpen van zowel het zich ontvouwende conflict als de politiek van pro-NAVO pseudo-links en hun aandringen dat Rusland een "imperialistisch land" is. ("De historische en politieke principes van de socialistische oppositie tegen de imperialistische oorlog en het Poetin-regime", Clara Weiss, World Socialist Web Site)

Zoals je kunt zien, zijn eliteleden van het establishment van het buitenlands beleid hardnekkig op zoek naar nieuwe en meer overtuigende rechtvaardigingen voor een confrontatie met Rusland waarvan het uiteindelijke doel is om het land te fragmenteren en de weg vrij te maken voor de strategische her-balancering of "pivot" van Washington. 20 jaar geleden, tijdens de regering-Bush, waren politici lang niet zo voorzichtig in hun opvattingen over Rusland. Voormalig vicepresident Dick Cheney deed bijvoorbeeld geen enkele poging om zijn totale minachting voor Rusland te verbergen en was verrassend openhartig over het beleid dat hij steunde. Bekijk dit fragment uit een artikel van Ben Norton:

De voormalige Amerikaanse vicepresident Dick Cheney, een van de belangrijkste architecten van de oorlog in Irak, wilde niet alleen de Sovjet-Unie ontmantelen; hij wilde ook Rusland zelf opbreken, om te voorkomen dat het weer zou opkomen als een belangrijke politieke macht. De voormalige Amerikaanse minister van Defensie Robert Gates schreef: "Toen de Sovjet-Unie eind 1991 instortte, wilde Dick de ontmanteling zien, niet alleen van de Sovjet-Unie en het Russische rijk, maar ook van Rusland zelf, zodat het nooit meer een bedreiging kon zijn." ...

Het feit dat een figuur aan het roer van de Amerikaanse regering niet-zo-stiekem de permanente ontbinding van Rusland als land nastreefde, en dit eenvoudig communiceerde aan collega's zoals Robert Gates, verklaart gedeeltelijk de agressieve houding die Washington heeft aangenomen ten opzichte van de Russische Federatie sinds de omverwerping van de USSR.

De realiteit is dat het Amerikaanse imperium eenvoudigweg nooit zal toestaan dat Rusland zijn eenzijdige overheersing van Eurazië uitdaagt, ondanks het feit dat de regering in Moskou het kapitalisme heeft hersteld. Dit is de reden waarom het niet verwonderlijk is dat Washington de veiligheidszorgen van Rusland volledig heeft genegeerd en zijn belofte heeft gebroken om de NAVO niet " not an inch naar het oosten" uit te breiden na de Duitse hereniging, Moskou omsingeld met gemilitariseerde tegenstanders die erop uit zijn het te destabiliseren.

Russische veiligheidsdiensten hebben bewijs gepubliceerd dat de Verenigde Staten Tsjetsjeense separatisten steunden in hun oorlogen tegen de centrale Russische regering. De Britse academicus John Laughland benadrukte in een artikel uit 2004 in The Guardian, getiteld "De Amerikaanse vrienden van de Tsjetsjenen", dat verschillende Tsjetsjeense separatistische leiders in het Westen woonden en zelfs subsidiegeld kregen van de Amerikaanse regering. Laughland merkte op dat de belangrijkste in de VS gevestigde pro-Tsjetsjeense afscheidingsgroep, het bedrieglijk genaamde Amerikaanse Comité voor Vrede in Tsjetsjenië (ACPC), als zijn leden "een appèl van de meest prominente neo-conservatieven die zo enthousiast de 'oorlog tegen het terrorisme' ondersteunen" noemde:

Onder hen Richard Perle, de beruchte adviseur van het Pentagon; Elliott Abrams van Iran-Contra roem; Kenneth Adelman, de voormalige Amerikaanse ambassadeur bij de VN die de invasie van Irak bekritiseerde door te voorspellen dat het "een cakewalk" zou worden; Midge Decter, biograaf van Donald Rumsfeld en directeur van de rechtse Heritage Foundation; Frank Gaffney van het militaristische Centrum voor Veiligheidsbeleid; Bruce Jackson, voormalig officier van de Amerikaanse militaire inlichtingendienst en eenmalig vicepresident van Lockheed Martin, nu voorzitter van het Amerikaanse Comité voor de NAVO; Michael Ledeen van het American Enterprise Institute, een voormalig bewonderaar van het Italiaanse fascisme en nu een vooraanstaand voorstander van regime change in Iran; en R James Woolsey, de voormalige CIA-directeur die een van de leidende cheerleaders is achter de plannen van George Bush om de moslimwereld opnieuw te modelleren langs pro-Amerikaanse lijnen.

Het feit dat extreemrechtse salafistische jihadisten een aanzienlijk percentage van de Tsjetsjeense opstand vormden, stoorde deze anti-islamitische neocons niet - net zoals islamofobe "War on Terror" -veteranen geen probleem hadden met het ondersteunen van extremistische hoofdhakkende Takfiri-islamisten in de daaropvolgende Amerikaanse oorlogen tegen Syrië en Libië.

.... Victoria Nuland, de op twee na machtigste ambtenaar in het ministerie van Buitenlandse Zaken van de regering-Joe Biden, diende van 2003 tot 2005 als de belangrijkste plaatsvervangend adviseur voor buitenlands beleid van vicepresident Cheney. (Ze hielp ook bij het sponsoren van de gewelddadige staatsgreep in Oekraïne in 2014 die de democratisch gekozen regering ten val bracht.) Net als haar mentor Cheney is Nuland een hard-line neoconservatief. Dat hij een Republikein is en zij vooral in Democratische regeringen werkt, is irrelevant; deze havikachtige consensus over het buitenlands beleid is volledig tweeledig.

Nuland (een voormalig lid van de tweeledige raad van bestuur van de NED) is ook getrouwd met Robert Kagan, een beschermheilige van het neoconservatisme en mede-oprichter van het Project for the New American Century - het gezellige huis van de neocons in Washington, waar hij samenwerkte met Cheney, Donald Rumsfeld, Paul Wolfowitz en andere topambtenaren van de regering-Bush. Kagan was lange tijd een Republikein, maar in 2016 sloot hij zich aan bij de Democraten en voerde hij openlijk campagne voor Hillary Clinton als president. ("Ex VP Dick Cheney bevestigde dat het doel van de VS is om Rusland op te breken, niet alleen de USSR", Ben Norton, Multipolarista)

Het buitenlands beleid van de VS is nu uitsluitend in handen van een kleine groep neocon-extremisten die diplomatie ronduit afwijzen en die oprecht geloven dat de strategische belangen van Amerika alleen kunnen worden bereikt door een militair conflict met Rusland. Dat gezegd hebbende, kunnen we met enige mate van zekerheid zeggen dat dingen veel erger zullen worden voordat ze beter worden.

www.unz.com/mwhitney/washingtons-plan-to-breakup-russia/