OUDERENZORG. Zorg of ROTzorg..?

katertje schreef : Waag de "verzorgenden" niet in te schakelen als ze pauze hebben, want uw geliefd familielid kan het zijn resterende tijd daar schudden.

Terugkomend van een wandeling met mijn vader in de rolstoel vroeg ik een verzorgende mij te helpen mijn vader weer op bed te helpen.Alleen maar op bed helpen, hem ontkleden kon ik zelf.
Ik ben niet zo groot en ook niet zo sterk dat ik dat in m'n uppie kon...bovendien was mij op het hart gebonden dat ik dat niet mocht.
Dus de leidinggevende om hulp gevraagd. Die gaf mij te verstaan dat ik na de pauze en de werkoverdracht (kwam een nieuwe ploeg barmhartige zieltjes) aan de beurt kwam.

Ben twee keer terug naar kantoor gegaan om te vertellen dat m'n vader heel veel pijn aan zijn zitvlak had en niets liever wilde dan gaan liggen.

Na mijn derde verzoek, ongeveer drie kwartier later, stuiven er twee verzorgenden met verongelijkte gezichten binnen en helpen vader in bed.
Bij het ontkleden en hem verzorgen voor de nacht constateer ik de oorzaak van zijn pijn.

Zijn billen open tot op het bot.

Dus was het voor de goeie man voor enige weken afgelopen met zijn geliefde dagelijkse wandeling in de rolstoel.

Ik haat ze, ik haat ze...krengen van "barmhartigheid"


(Uit het dagboek van een "herdershond")

Waag de "verzorgenden" niet in te schakelen als ze pauze hebben, want uw geliefd familielid kan het zijn resterende tijd daar schudden.

Terugkomend van een wandeling met mijn vader in de rolstoel vroeg ik een verzorgende mij te helpen mijn vader weer op bed te helpen.Alleen maar op bed helpen, hem ontkleden kon ik zelf.
Ik ben niet zo groot en ook niet zo sterk dat ik dat in m'n uppie kon...bovendien was mij op het hart gebonden dat ik dat niet mocht.
Dus de leidinggevende om hulp gevraagd. Die gaf mij te verstaan dat ik na de pauze en de werkoverdracht (kwam een nieuwe ploeg barmhartige zieltjes) aan de beurt kwam.

Ben twee keer terug naar kantoor gegaan om te vertellen dat m'n vader heel veel pijn aan zijn zitvlak had en niets liever wilde dan gaan liggen.

Na mijn derde verzoek, ongeveer drie kwartier later, stuiven er twee verzorgenden met verongelijkte gezichten binnen en helpen vader in bed.
Bij het ontkleden en hem verzorgen voor de nacht constateer ik de oorzaak van zijn pijn.

Zijn billen open tot op het bot.

Dus was het voor de goeie man voor enige weken afgelopen met zijn geliefde dagelijkse wandeling in de rolstoel.

Ik haat ze, ik haat ze...krengen van "barmhartigheid"


(Uit het dagboek van een "herdershond")

Doet me denken aan:

tref.eu/forum/58-humor/26230-bonuscultuur.html#26230

Een Nederlandse firma had een roeiwedstrijd tegen een Japanse firma georganiseerd. De wedstrijd zou met een achtmansboot worden gehouden. Beide equipes trainden lang en hard. Toen de grote dag kwam, waren beide teams ‘topfit’.
Toch wonnen de Japanners met een bootlengte.
Het Nederlandse team was zwaar aangeslagen. De oorzaak van deze nederlaag moest absoluut boven water komen. Het topmanagement liet een consultant komen om het probleem te onderzoeken. Na langdurig en kostbaar onderzoek bleek dat de Japanners zeven roeiers hadden en dat een man stuurde, terwijl het Nederlandse team een roeier had en zeven mensen die stuurden.
De leiding nam het advies van de consultant over dat er teveel mensen stuurden en te weinig mensen roeiden.
Om een volgende nederlaag te voorkomen, werd de teamstructuur ingrijpend gewijzigd: er kwamen nu vier stuurlieden, twee hoofdstuurlieden, een stuurmanager en er werd een prestatie -waarderingssysteem ingevoerd om de ene roeier nog meer te stimuleren. Het jaar daarop wonnen de Japanners wederom, nu met een voorsprong van wel vier bootlengten.
Het management was nu resoluut: het ontsloeg de roeier wegens slechte prestaties, verkocht de roeispanen en stopte met verdere investeringen in een nieuwe boot.

Het adviesbureau werd geprezen en het resterende geld werd onder het management verdeeld.


-

Er bleek heel wat mis te zijn met de opslag van medicijnen, verband- en schoonmaakmiddelen en waren protocollen over hygiènisch werken niet altijd voorhanden.

Inge van der Stelt, beleidsmedewerker bij Verenso ziet liever dat instellingen zelf de handschoen oppakken.
‘Bijvoorbeeld door een hygiënist in te schakelen die aandachtspunten kan aangeven.
Daarbij is onvoldoende aandacht voor hygiëne waarschijnlijk vaak een gevolg van te weinig bewustzijn en
kennis van de gevaren die dit kan opleveren. Als bijvoorbeeld aan werknemers duidelijk wordt gemaakt wat
er allemaal op een deurknop kan leven, vergroot dit de bewustwording van het belang van hygiëne.’

Toe maar er moet weer een "hygiënist ingeschakeld worden die aandachtspunten aangeeft !!
Je waant je zo onderhand in een derdewereldland in plaats van in een behoorlijk ontwikkeld westers land.
Personeel in verpleeghuizen heeft een opleiding gevolgd waar hygiëne -een bassaal onderdeel van verzorging- een van de belangrijkste onderdelen van zo'n opleiding hoort te zijn....
En dagelijks meermaals een strenge controle op het naleven van hygiënische voorschriften.
Het hoofd van zo'n afdeling is daar bij uitstek de aangewezen persoon voor.

Zo'n afdelingshoofd krijg je zelden te zien, anders dan koffiedrinkend op het balcon en zijn foetsie als je een klacht hebt...druk,druk,druk.
Maar kijk... als er tengevolge van een genegeerde klacht ernstiger situaties ontstaan bij de patiënt en de verpleeghuisarts -die je dan teneinde raad zelf hebt ingeschakeld- eraan te pas moet komen dan zijn ze er ineens wel!
En als u zou verwachten dat het afdelingshoofd de verpleeghuisarts kan bijpraten middels een goed bijgehouden dossier over het verloop van de ziekte van de patiënt....forget it !!

Dan mag de patiënt blij zijn dat een aanwezig familielid de verpleeghuisarts op de hoogte kan stellen.


Verpleeghuizen.....MEGASTALLEN zult u bedoelen.!!

De Consumentenbond heeft onderzoek gedaan naar de hygiène in verpleeghuizen.

De uitkomst zal u niet verwonderen.

HET IS ER EEN ZOOI !!

En dan te weten dat een aantal verpleeghuizen niet wilde meewerken aan het onderzoek.
De kans dat zij de deuren dichthielden omdat zij iets te verbergen hebben is behoorlijk groot.
(Kan ook zijn omdat de deuren niet meer opengingen vanwege opgehoopte stofwolken)

De dooddoener is altijd dat de verpleeghuizen kampen met een structureel gebrek aan personeel en een tekort aan geld.
Ik -als ervaringsdeskundige- durf de stelling aan dat er een structureel tekort is aan motivatie, discipline en verantwoordelijkheidsgevoel.
De stank van poep en pis die je tegemoet slaat als je de deur van een verpleeghuis nog maar opent.. en die nog versterkt wordt als je de gewenste verpleegafdeling hebt bereikt...is zo erg dat je ervan over je nek gaat.

Dit heeft niks met poen te maken, maar met iedere dag stofzuigen, met "ouderwets" schoonmaken.. met schuren,schrobben,dweilen met desinfecterende middelen.

Hoe bestaat het, hoe halen ze het in godsnaam in hun botte hersens, om b.v. po's leeg te maken naast een voedselopslag ?
Heeft dit iets met geldgebrek te maken of met iets van volslagen achterlijkheid.
En ook verpleeghuisartsen vertellen de verantwoordelijke vruchtjes van onmetelijke liefde en barmhartigheid voor onze oudjes niet, dat we niet meer in de zeventiende eeuw leven?

En waarom niet?

OMDAT HET ZE ALLEMAAL EEN ROTZORG ZAL ZIJN