Door de bank 'genomen'...1

Verschillende grote Europese banken hebben de afgelopen dagen jaarcijfers gepubliceerd. Hoe staat de bancaire sector in Noord-West Europa ervoor?
Bron: veb.net/content/HoofdMenu/Home/Nieuwsove...uropesebankencijfers

Vijf conclusies over de staat van de Europese bankensector op basis van deze cijferstroom.

1. Slechte economie, meer voorzieningen. 2013 was economisch een slecht jaar. Dus de kostenpost voorzieningen liep op bij de banken.

2. Kostenbesparingen. De economische problemen zijn in de nasleep van de financiële crisis reden om de kosten te verlagen. Banken zijn hier al jaren mee bezig.

3. Bankieren is in de kern een zeer winstgevende activiteit. Uiteindelijk draait bankieren om het met een hogere rente uitlenen van geld dan waarvoor je het aantrekt. Dit is nog steeds een zeer winstgevende activiteit. BNP en Commerzbank zagen de rente-inkomsten licht dalen, maar bij ING en vooral KBC namen deze toe.

4. Het verleden blijft banken achtervolgen. Ondanks de oplopende inkomsten worstelt de bancaire sector nog steeds met het verleden. BNP moest een voorziening nemen voor een grote Amerikaanse boete. KBC moest fiks afschrijven op Ierse kredieten. Daarnaast geldt voor alle banken de afbouw van de staatssteun; waarbij ING zicht heeft op het eind hiervan.

5. En de aandeelhouder ziet weinig van de winsten. Doordat banken nog steeds in herstel- en terugbetaalmodus zitten, stroomt er nog weinig tot geen kapitaal naar de aandeelhouder. BNP was geen echte steuntrekker en is dan ook de uitzondering.

Iemand reageerde als volgt: Door internetbankieren wordt de banken werk uit handen genomen.Toch worden de maandelijkse kosten voor de particulier soms meer dan eens per jaar verhoogd. Bovendien is het heel lastig om bij problemen een deskundige aan de lijn te krijgen. Heel vaak : kastje muur en dan nog geen goed antwoord op de gestelde vraag.

Wat is nu mijn voorlopige conclusie. De schrijver van het artikel praat over de nasleep van de financiële crisis. Ik denk dat dit erg voorbarig is. We zijn er nog lang niet. De enigen die er zijn, zijn de banksters zelf; zij kennen zichzelf inmiddels weer extra beloningen toe en de Staten i.c. de burgers raken steeds meer achterop.

De Stichting Woekerpolisproces heeft SRLEV, een dochteronderneming van SNS Reaal, en BNP Paribas Cardif aansprakelijk gesteld voor de schade die is ontstaan door de misstanden bij de in 2009 failliet gegane DSB Bank. Beide bank-verzekeraars hebben volgens de stichting op grote schaal meegewerkt aan de verkoop van woekerpolissen door DSB..

"Zonder de medewerking van deze partijen was DSB nooit in staat geweest om klanten zo stelselmatig uit te kleden zoals is gebeurd", zegt Pieter Lijesen, voorzitter van de stichting, maandag. "De bank van Dirk Scheringa heeft dus niet alleen gehandeld. Er waren ook andere partijen bij betrokken. Deze zijn niet alleen medeplichtig maar vooral schadeplichtig. En deze schade gaan wij nu incasseren."

Onder de naam Hollands Welvaren verkocht de voormalige bank van Dirk Scheringa beleggingspolissen met hoge kosten. De polissen waren afkomstig van SNS Reaal. "SNS Reaal stond hierbij toe dat de DSB extra provisie aan de polishouders in rekening bracht bovenop de eigen hoge kosten. BNP Paribas Cardif was de leverancier van de door de DSB verkochte koopsommen."

Een woordvoerster van SNS Reaal laat weten dat SNS de aansprakelijkstelling heeft ontvangen en bestudeert. Verder wil zij geen commentaar geven. De Stichting Woekerpolisproces zal op termijn een dagvaarding de deur uit doen.

uit div.bronnen

> Alle grote banken verkochten van dat soort rommel. ING, ABN/AMRO, Rabo...allemaal tonnen boter op hun hoofd. SNS is in handen van de Staat, dus...?

*
Wat mij het meeste zorgen baart is dit:

Weapons of mass destruction
Dat brengt me bij een ander, nog groter probleem: derivaten. Een derivaat is een beleggingsinstrument die zijn waarde ontleent aan de waarde van een ander goed. Een optie op Philips, een future op de olieprijs en dergelijke zijn voor de hand liggende voorbeelden. Maar ook een brandverzekering is een derivaat. Waar een particulier zijn huis kan verzekeren tegen brand kan een belegger dat ook. Maar er zijn grote verschillen, waar een particulier zijn huis maar één keer (voor 100%) mag verzekeren en het huis in eigen bezit moet hebben, is dat in de financiële sector anders. Een bank, verzekeraar, et cetera kan meerdere brandverzekeringen afsluiten op één en hetzelfde huis terwijl dat huis niet eens in bezit is. Zo hebben de vijf grootste Amerikaanse banken ontzettend veel faillissementsverzekeringen (zogenaamde Credit Default Swaps; CDS) verkocht aan beleggers zoals pensioenfondsen, grote beleggers, banken en verzekeraars. Nu kan het faillissement van Griekenland maar EUR 100 miljard of zo kosten, maar als dit 5 keer verzekerd is dan is het uit te keren bedrag EUR 500 miljard. Zo kan een relatief klein probleem dus toch een groot probleem worden.

Er hoeft maar één grote speler niet aan haar verplichtingen te voldoen en, bij gebrek aan een beter woord, de pleuris breekt uit. Een voorproefje hiervan was natuurlijk Lehman Brothers die door haar failliet bijna een meltdown van de financiële wereld veroorzaakte. Banken die rapporteerden geen blootstelling te hebben aan rommelhypotheken (omdat ze zich daar tegen verzekerd hadden) bleken dus opeens wel degelijk een blootstelling te (kunnen) hebben als de verzekering niet zou uitbetalen. Geen enkele bank/verzekeraar/belegger vertrouwde de ander en het systeem crashte bijna. Door massaal ingrijpen is dit voorkomen, maar de echte onderliggende problemen (te veel uitstaande derivaten) is niet opgelost. De angst voor een Grieks failliet en het besmettingsgevaar voor de rest van de wereld is dus bepaald niet overtrokken. Dit probleem is een veelvoud groter dan een Lehman faillissement (derivatenmarkt is 20 keer groter dan de gehele wereldeconomie). Het spinnenweb zal door de impact geheel desintegreren en de spin zal op de grond te pletter vallen.
Rol van de euro

De zeer slechte regulering van de financiële sector, waar schuld wordt beloond en sparen bestraft, is een wereldwijd fenomeen die overheden zichzelf kunnen aanrekenen. In de eurozone heeft de euro echter ook haar invloed gehad. Door de euro kregen de PIIGS ineens kredietdekking door sterke landen zoals Duitsland en Nederland. Hierdoor waren banken en beleggers opeens bereid om geld aan deze landen uit te lenen. Resultaat was dat de rente daar daalde en de PIIGS ineens de geneugten van overvloedig en goedkoop krediet konden ervaren. Nu is de fiesta voorbij en zijn de PIIGS (en de Noord-Europese banken) erachter gekomen dat de kredieten verkeerd zijn besteed. Nu zijn er alleen nog maar zure vruchten te proeven. Zonder de euro had dit nooit op deze schaal kunnen gebeuren en was het Europese schuldenprobleem een fractie geweest van wat het nu is.




bron: Sassen van Elsloo

Wij zijn de sigaar !

Dit waren we natuurlijk al, maar nu is dat nog meer het geval. De EU heeft nu de eerste concrete stap genomen naar een bankenunie: er is een akkoord over Europees bankentoezicht.

De volgende stap is dat er een resolutiemechanisme komt. Dat is EUspeak voor dat wij met z’n allen garant gaan staan voor alle banken in de eurozone. Het is zo’n stom idee dat ik eerst wat rondjes om het huis moest lopen voordat ik aan deze column kon beginnen.

Oopsie

Door slechte regulering, boekhoudregels, belastingregels, en andere door de overheden bedachte/gestimuleerde maatregelen, zijn de banken enorm groot geworden ten opzichte van de gehele economie. Waar banken vroeger ver onder de 100% van BBP (dus wat we met z’n allen bij elkaar verdienen; GDP in Engels), is dat nu een ietsie pietsie stukje hoger:





Nederland zit zo rond de 400% van BBP! Slaat natuurlijk nergens op, behalve als deze banken genoeg middelen aanhouden om verliezen op hun bezittingen (slechte leningen) op te kunnen vangen. Hier gaat het dus al mis.

Bankengierput

Banken moeten een percentage over hun risicogewogen bezittingen (RWA) aanhouden. Allereerst is dit geëiste percentage (Basel III) belachelijk laag, tussen de 7% en 9,5%. Nog erger is dat percentage niet gaat over de totale balans zoals in de afbeelding hierboven vermeld staat. Nee, het gaat over de RISICOGEWOGEN bezittingen (leningen). Op zich logisch; meer risico betekent dat een bank meer kapitaal moet aanhouden. Maar die risicowegingen klopt geen ene donder van. Ik heb dit verhaal wat meer in detail uitgelegd in deze column, maar waar het op neerkomt is dat geld uitlenen aan een regering van de eurozone nul risicoweging heeft. Hier hoeft dus geen kapitaal voor worden aangehouden (een lening aan het grote Koninklijke Olie daar moet een bank wel kapitaal voor aanhouden!). Als u altijd al wilde weten waarom Europese banken zoveel geld aan de PIIGS (Portugal, Italië, Ierland, Griekenland en Spanje) hebben geleend, dan heeft u nu het antwoord op uw vraag. Maar deze constructie was, en is nog steeds, erg populair binnen de PIIGS (dus Spaanse banken kopen Spaanse staatsschulden) en is ook de reden waarom Cypriotische banken in de problemen kwamen. Verder gebruikt iedere bank haar eigen risico inschattingssysteem, dus kans is erg groot dat de banken (allemaal, maar vooral in de PIIGS) kasten vol met lijken hebben.

Dit is al slecht genoeg, maar het is erger want de definitie van totale bezittingen is ook verschillend. Zo zijn er “off-balance sheet items” (die zijn er wel maar verschijnen dus niet op de balans). Dus de afbeelding hierboven kan nog geflatteerd zijn.

Ramprecept

Kortom, banken zijn veel te groot, hebben veel te weinig kapitaal ten opzichte van een te laag ingeschat risico en te laag ingeschat aantal bezittingen. Als dit geen recept is voor toekomstige excrementstorm weet ik het ook niet meer.

Suckerpunched

Nu hebben de knappe koppen in en rond de EU het in hun hoofd gehaald om te gaan voor een bankenunie. Een gevaarlijk idee en dan heb ik het niet eens over het one-size-fits-all toezicht, dubbele rol van de ECB (die dit dus moet gaan doen), en zo verder. Wat gaat er dan gebeuren? Welnu, het risico dat er banken failliet gaan is nog steeds erg hoog en de banken van de PIIGS zijn het eerst aan de beurt. Deze bailouts zullen dus door alle belastingbetalers in de eurozone betaald moeten worden. Vergeet even dat deze banken al bakken goedkoop geld hebben geleend van de ECB (om daarmee de staatsschulden van hun failliete regeringen te kopen); dit komt hier bovenop.

Herhaal dit enkele keren (zie Griekenland bailouts) en dan komen onze banken ook aan de beurt, maar dan is er noch het geld noch de wil om deze banken te helpen, want het bankwezen is gewoon veel te groot (iets van 350% van BBP) en veel te verziekt. Dus wij hebben dan de (gedeeltelijke) opschoning van de PIIGS banken gefinancierd, maar onze eigen troep opruimen daar is dan geen ruimte meer voor. Het is vragen om problemen. Een bankenunie is een prima idee voor die landen waar banken als eerste voor hulp moeten aankloppen, voor de rest is het een ramp.

Ironie

Het wrange is nog dat door een bankenunie het systeemrisico (zie deze column ) alleen maar vergoot door het lot van eurobanken en eurolidstaten nog verder te verweven. De EU gaat dus stug door met het forceren van een unie daar waar het niet kan en wij gaan hiervoor de prijs betalen.

Droomland Nederland

Iedere lidstaat zou zijn eigen bankentroep moeten opruimen; en snel. Gezien de grootte gaat dit enorm pijnlijk zijn, maar tevens niet te vermijden. Laten we werken aan een betere toekomst (zie Droomland Nederland) in plaats van een groter wordende ramp.

Alexander Sassen van Elsloo is oprichter van Sassen Research & Consultancy Company.
telegraaf.nl.dft goeroes
overname artikel met toestemming van de auteur

*

Door de bank genomen deel 2


Vorige week beschreef Alexander Sassen van Elslo dat er nieuwe bankregels zijn voorgesteld door het Basel comité. De voorgestelde regels zijn zo ingrijpend dat ik niet verwacht dat ze doorgang zullen vinden. Dit feit alleen geeft het nodige te denken. Ik kwam zelf tot 3 conclusies, waarvan hij de eerste 2 vorige week heeft behandeld.


De eerste was dat waar boekhouden de toestand van een bedrijf moet weergeven, het in feite zo is dat boekhoudregels het bedrijf vormen. Iets wat de omgekeerde wereld is en wat heeft bijgedragen tot de huidige financiële misstanden. De tweede conclusie was dat de financiële sector enorm groot, verweven en ondoorzichtig is. Deze “too big to fail” status brengt mij bij de derde conclusie: namelijk de ziekelijke relatie tussen bank en staat.


Twee handen
De overheid en de financiële sector (met name de banken) zijn 2 handen op dezelfde opgeblazen borrelende buik (de economie) (zie ook deze column 'Scheiding van Bank en Staat'). Probleem is dat de Deflatine op begint te raken en dat de vieze lucht, die al tientallen jaren loopt te gisten, er nu begint uit te lopen. Genoeg reden voor paniek dus...



Indien u bent geinteresseerd; LEES HET ARTIKEL - deel 2 - HIER .. (...link AANBEVOLEN ! )

-

Sinds de crisis is uitgebroken, is het veiliger maken van banken een prioriteit geworden. Het comité wat hierover gaat, het zogenaamde Basel comité, heeft al het een en ander voortgebracht. Het comité (opgericht door centrale bankiers) heeft al twee eerdere voorschriften voortgebracht (Basel I en II), die nou niet bepaald succesvol zijn geweest in het voorkomen van de bankencrisis (sterker nog, ze hebben deze naar mijn mening juist in de hand gewerkt). Nu dachten ze vast aan 3 keer scheepsrecht, want Basel III ligt al een tijdje op de ontwerptafel.

Nu komt er naar voren dat ze (onder andere) de hefboom binnen een bank (hoeveel eigen vermogen een bank ten opzichte van haar bezittingen (dus uitstaande leningen en dergelijke) aanhoudt) willen verminderen. Nu is dit een prima idee, alleen is het een ontzettend gevalletje van mosterd na de maaltijd en zo ingrijpend, dat de bankenlobby het voorstel net zo zal laten verwateren als een Nederlandse zomer. Desalniettemin geeft het wel goed weer hoe de overheden en de banken elkaar in de tang hebben en waarom deze crisis onherroepelijk zal leiden tot het ineenstorten van het financiële systeem.

Too hot..., maar indien u bent geinteresseerd; LEES HET ARTIKEL - deel 1 - HIER .. (...link)

-