De Europese Grondwet verpakt als het 'Verdrag van Lissabon'.

Wat betekent het nu voor ons?
De Europese Unie werd aanvankelijk geïntroduceerd als zou ze met name een middel zijn dat een vrij handelsverkeer tussen Europese landen mogelijk maakte.
Nooit meer oorlog in Europa, meer democratie en welvaart voor alle volkeren van Europa.
Welk mens van goede wil kan daar op tegen zijn?

De Europese Grondwet verpakt als het 'Verdrag van Lissabon'.

Laten we nu eens kijken naar enkele cruciale punten van het nieuwe Europese verdrag:
(sommige mensen zouden enkele punten die aan bod komen enigszins vergezocht kunnen vinden, maar het is daarbij zaak te bedenken dat, of het nu om een wet of willekeurig contract gaat, elke keer wanneer een aspect slecht gedefinieerd is, dit kan leiden tot misbruik en wantoestanden)

• Als het huidige voorgestelde verdrag wordt aangenomen, dan zal het aan de Europese bevolking opgelegd tot de dag dat het wordt ontbonden, waarschijnlijk d.m.v. geweld.

De Europese Grondwet verpakt in het Verdrag van Lissabon.
III)
Omgekeerd zijn er diverse gevallen waarbij in een artikel gesproken wordt over een "recht", maar waar het in de praktijk erom gaat vrijheden weg te nemen bij de individuele persoon. Dit is bijvoorbeeld het geval voor artikel II-62, "Het recht op leven", dat het mogelijk zal maken abortus te verbieden, en waarbij dankzij een uitzondering die niet vermeld wordt in het artikel zelf (en die op allesbehalve eenvoudige wijze te vinden is in het allerlaatste deel van de tekst, de "Slotakte", Titel 1, Artikel 2, toelichting nummer 3),...

De Europese Grondwet verpakt in het Verdrag van Lissabon.
IV

• 3/4e van de tekst van het verdrag bestaat uit de 321 artikelen van Deel III (van in totaal 448 artikelen) die hoofdzakelijk handelen over de politieke en economische praktijk in de EU (de titel van het 3e deel is "Beleid en Werking van de Unie", waarmee op handige wijze het woord "economie" wordt vermeden). Normaliter heeft politiek, in z'n algemeen, niets te zoeken in een constitutie. Van een constitutie wordt verwacht dat ze zo is verwoord dat er verschillende soorten politiek mee kan gevoerd worden, bijvoorbeeld een "linkse", "rechtse", of "ecologische" politiek. Zonder op de relevantie van deze begrippen in te gaan, het is een feit dat het voorgestelde verdrag dergelijke varianten onmogelijk maakt, aangezien het enkel een zgn. "liberale" politiek toelaat, op een wijze die in het bijzonder de grote bedrijven en grote vermogens bevoorrecht. In plaats van te spelen met woorden en te spreken van een "grondwet", zou het juister zijn om te spreken van een "politiek contract", of eenvoudigweg "contract", gezien de vele regels die het geeft op het gebied van de economie, waarbij opmerkelijk veel macht wordt  weggegeven aan de grote bedrijven. Naast de voorbeelden die hieronder worden belicht, zal ik hier slechts het voorbeeld van artikel III-181 noemen, dat de centrale banken van lidstaten verbiedt "voorschotten in rekening-courant of andere kredietfaciliteiten te verlenen aan instellingen, organen of instanties van de Unie, centrale overheden, regionale, lokale of andere overheden, andere publiekrechtelijke lichamen of openbare bedrijven van de lidstaten, of rechtstreeks van hen schuldbewijzen te kopen." M.a.w.: deze "grondwet" verplicht de regeringen van de lidstaten enkel leningen af te sluiten bij particuliere banken, uiteraard tegen woekerprijzen die betaald zullen worden door de burgers...
• ...

De Europese Grondwet verpakt in het Verdrag van Lissabon.
V)

In dit verdrag gaat het er dus absoluut niet om een menselijk en waarlijk solidair systeem te garanderen, hetgeen u al had begrepen bij het analyseren van hoe de term "toegang" is gebruikt in artikel II-94. De verontrusting is dus volkomen terecht.
Dit verdrag zal noodgedwongen, vroeg of laat, tot erbarmelijke sociale omstandigheden leiden.

De Europese Grondwet verpakt in het Verdrag van Lissabon..

VI)

Tot besluit wordt opgemerkt dat deze problematiek enkel bestaat dankzij de abominabele wetgeving op dit gebied.
Een wettelijk vastgestelde maximale tijdsduur zou niet werkelijk nodig hoeven te zijn. Als er eenvoudigweg een universeel Europees wettelijk minimumloon zou worden vastgesteld (hetgeen door het verdrag expliciet onmogelijk wordt gemaakt, zie bovenstaande paragraaf) en men zou bepalen dat hoe meer uren men werkt dan de basis van 35 (of 40) uur, hoe hoger het salaris per uur wordt (dat dan gaandeweg substantieel toeneemt), dan zou dat terstond op uiterst doelmatige wijze het uitbuiten door bedrijven van misdeelde bevolkingsgroepen tegengaan, terwijl het ook nog eens de werkgelegenheid zou bevorderen...!

De Europese Grondwet verpakt in het Verdrag van Lissabon..

VII)

We zullen ons moeten afvragen hoe het toch mogelijk is dat er zoveel steun is voor dit verdrag, van de meerderheid van de politici, zowel links als rechts, uit alle lidstaten, onder het motto dat dit verdrag een nieuw tijdperk van algemene welvaart zal inluiden. Dáár zal niets van terechtkomen! Met name dankzij het feit dat de belangen van de burger worden verpletterd onder die van de grote bedrijven (vooral de "multinationals").

Uiteraard mogen we ook de "politiek correcte" censuur van de meeste media "bedanken" voor het merendeels onderbelicht blijven van de schaduwzijden van dit verdrag.
Dat nodigt ons uit om na te denken over de vraag: in hoeverre verdedigen en vertegenwoordigen zij een democratisch systeem?

Verdrag van Lissabon: vergelijkingen t.o.v. de oorspronkelijke Europese Grondwet - Hoofdinhoud
Het Verdrag van Lissabon waarover de Europese regeringsleiders het in juni 2007 eens werden, komt op een groot aantal punten overeen met de Europese grondwet uit 2004.
Er zijn echter ook belangrijke verschillen, waardoor het Verdrag van Lissabon zich volgens de Raad van State "kenmerkend onderscheidt van het Verdrag tot vaststelling van een Grondwet voor Europa". Hieronder worden een aantal belangrijke verschillen en overeenkomsten op een rij gezet.

Ik weet niet hoe het u vergaat, maar met verbijstering volg ik het financiële nieuws op radio, tv en in de kranten.Voor het eerst in mijn leven heb ik een soort van onderbuik gevoel over een mondiale crisis die zijn weerga niet kent. Ik ben geen doemdenker, geen Maya-adept die denkt dat er in 2012 allemaal schokkende zaken gaan gebeuren, geen complot-aanhanger. Maar het slechte nieuws dat onafgebroken over ons heen dondert, boezemt me angst in.

Dat bedrijven failliet kunnen gaan, lijkt me evident. Dat banken omver kegelen, vond ik erg schokkend maar is inmiddels eigenlijk al vertrouwd nieuws geworden.

Aan het woord is arabist Hans Jansen in de Telegraaf n.a.v. het uitkomen van zijn nieuwste boek: "Op, op, ten strijde, Jeruzalem bevrijden!" Op school leerde je dat de kruisvaarders niet pluis waren, die gingen op roofmoord naar Jeruzalem. Dat door die kruistochten de moslims op ons zijn geworden en dat daarna de jihadisten opstonden. In werkelijkheid waren de jihadisten er eeuwen eerder dan de kruisvaarders en kruisridders- beide pelgrims, maar de ridder was vaak van adel. Richard Leeuwenhart was de bekendste van allemaal. En zo verging het duizenden anderen. De reis naar Jeruzalem betekende na terugkeer in Europa status.